کار برداشت محصول برنج با زحمت فراوان و تلاش جان فرسای کشاورزان منطقه به اتمام رسید و کارخانه های شالی کوبی، از گونی های شالی پر شده اند و خریداران برنج، آرام آرام از تهران و شهرهای بزرگ برای خرید آذوقه ی سالانه ی خود به سوی کارخانه ها می آیند، اما کشاورزان خسته از کار، در دل امید آن دارند که برنج امسال شان، با توجه به کمبود محصول نسبت به سال قبل، لااقل به قیمت خوب و منصفانه به فروش برسد، تا جوابگوی نیازهای خانواده و وام های کشاورزی بانک ها باشد، اگر واسطه های بازار و واردات بی رویه و پخش برنج های خارجی و چند عامل دیگر بگذارند.
مسئولین قیمت گذاری برنح استان، در این آشفته بازار، شهریورماه و مهرماه لازم است به داد کشاورزان زحمت کش برسند، زیرا بر اثر عرضه ی فراوان و نیاز کشاورزان کم زمین و «مناصفه کاران» به پول و نیاز مصرف کننده ی برنج، قیمت ها روز به روز کمتر شده و به طور کلی در بلاتکلیفی به سر می برند و در آبان و آذر ماه به دلیل سررسید وام بانک ها، واسطه ها با نخریدن برنح و افت مصنوعی بازار، قیمت را پایین می آورند.
مخلص کلام اینکه از صداقت و سادگی کشاورز، واسطه های بازار، مثل اربابان زمان ارباب رعیتی از دسترنج کشاورزان، پول دارتر می شوند و کشاورز همچنان فقیر و رنجور و ناتوان تر می ماند و در پیری نیز از هیچگونه بیمه و بازنشستگی هم بهره مند نیست، خداوند شهید رجایی را بیامرزد که طرحی برای حمایت از سالمندان به مجلس شورای اسلامی داده بود.
بد نیست در اینجا از ماجرایی بنویسم که سال ها پیش یکی از کشاورزان منطقه برایم تعریف کرده بود. وی که سال ها پیش از فومنات به عنوان کارگر و نوغاندار-مثل خیلی های دیگر- به منطقه ی ما آمده بود، با تلاش و کار فراوان صاحب زندگی و زمین شد و در «لسکوکلایه» ماندگار شد. چند سال پیش که زمین های منطقه ی لسکوکلایه اصطلاحا تسطیح و مکانیزه می شد، ایشان با دیدن تراکتورها در مزرعه و به هم خوردن مرزهای سنتی مزارع و تشکیل مرزهای جدید و جاده و آب رسان ها و زهکش ها(گذر از سنت به مدرنیته) رو به من، به تغییرات انجام شده اشاره کرد و با صداقت ماجرای «تخم مرغ درهم، برهم» را که پدران ما نقل می کردند، تعریف کرد و نگران بدتر شدن معیشت کشاورزان بود، می گفت:
در زمان ارباب رعیتی، هر ساله پس از برداشت محصول، ارباب مباشران خود را به سوی روستاها می فرستاد تا با کمک کدخداها، از زارعین مال الاجاره بگیرند. زارعین مومن و زحمتکش و مورد لطف خداوند، دعا می کردند تا مباشر و کدخدا بمیرند و دعای شان مستجاب می شد و ارباب نمی توانست مال الاجاره را بگیرد، تا اینکه یکی از مباشران به ارباب گفت که من می توانم به روستاها رفته و مال الاجاره ی امسال تان را بگیرم. ارباب گفت اگر این کار را بکنی من هم رضایت تو را جلب می کنم.
مباشر کارکشته روستا به روستا می رفت و به کدخدای محل می گفت مردم را جمع کند تا با آن ها حرف بزند، بعد به مردم می گفت که نیامده است تا از آن ها مال الاجاره جمع کند، چرا که با آن ها همدرد است و این که چرا شما زحمت بکشید و بخشی از دسترنج تان را به ارباب بدهید! من برای این آمده ام تا از شما یک دانه تخم مرغ قرض بگیرم و چند روز دیگر به شما برگردانم، حاضرید هر نفر یک تخم مرغ به من قرض بدهید؟
زارعین با جان و دل قبول کردند و مباشر به کدخدای هر ده گفت تا مکانی سرپوشیده(مثل تلنبار) را مشخص کند تا خانواده ها تخم مرغ های شان را به آنحا ببرند، چند روزی جارجی ها در تمام روستاها جار زدند و مردم تخم مرغ ها را تحویل دادند.
چند روز بعد مباشر اعلام کرد هر کس که یک تخم مرغ به من قرض داد بود، بیاید تخم مرغش را بردارد و ببرد، مردم این کار را کردند، طبیعی بود بر اثر کوچک و بزرگ بودن، هر کس تخم مرغ کس دیگری را ببرد، در نتیجه همه ی تخم مرغ ها توسط مردم برداشته شد.
چند روز بعد که آب ها از آسیاب افتاد، مباشر به روستاها رفت و با تحکم از زارعین مال الاجاره طلب کرد، مردم طبق معمول دعا کردند تا مباشر بمیرد، اما دعای شان مستجاب نمی شد، چرا که به وسیله ی تخم مرغ، حق یکدیگر را خورده بودند، یا به اصطلاخ حرام به زندگی شان وارد شده و صداقت و سلامت از زندگی شان رفته بود و خداوند یاری شان نکرد و محکوم شدند هرساله مال الاجاره را از دسترنج خود و خانواده شان بدهند تا پولدار همیشه پولدارتر و ضعیف، ضعیف تر شود.
از سادگی، صداقت و ایمان پاک کشاورزان چه سواستفاده ها که نشد و نمی شود! همچنان که بر همگان آشکار است، زندگی کشاورزان از ازل بر اساس اقتصاد مقاومتی و اقدام و عمل شکل گرفته است و این حال و روزشان است. سال جاری که به فرمایش رهبر معظم انقلاب، سال اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل نام گذاری شد و دستورالعملش هم به دولت محترم ابلاغ گردید، به جاست که مسئولین استان های شمالی کشور، به نحوی اقدام و عمل نمایند تا برای کشاورزان برنج کار، نان و جانی باقی بماند که بتوانند سال های بعد هم به کشاورزی ادامه دهند.
منبع: هفته نامه ی خردورز