ته دیگ(پلابونه)

به گزارش خبرنگار صبح رانکوه ، واژه «پلا بونه» در اشکور به معنی «ته دیگ» بوده است،شاید اکنون کسانی باشند که این کلمه برایشان غریبه باشد ولی در روزگاران نه  چندان دور این واژه روزانه بارها در هر خانه ای تکرار میشد،زنان موقعی که برنج را در آتش میگذاشتند میدانستند که با تشکیل( پلا بونه) مناسب باید دیگ یا همان «پاتیله» را از روی آتش بردارند و از سوختن بیش از حد آن جلوگیری نمایند، زنان باتجربه با گذاشتن پاتیله روی آتش به کارهای دیگر میپرداختند و معمولا از عطر غذا ، پخته شدن درست آن را تشخیص میدادند،این پلو یا «پله» دارای یک (پلا بونه)  یا ته دیگ میشد که بعضی ها خوردن آن را دوست داشتند ،خیلی ها (پلا بونه) را با شیر گاو میخوردند،مردم جیرگوابر باورهایی نیز در مورد خوردن(پلا بونه) داشته اند ،یکی از باورداشتهای آنان این بود که اگر جوانی زیاد (پلا بونه) بخورد در عروسی او باران شدید می آید و هرچه بیشتر خورده باشد باران نیز شدید تر خواهد بود.