نعل وارونه توسعه فرهنگی در گیلان.
یک روز صبح وقتی خانه را به مقصد محل کار ترک کردم، طبق روال همیشه سر خط اخبار روز را با نگاه کردن به تیترهای ریز و درشت روزنامه ها در دکه محله مان پیگیر شدم اما اینبار اوضاع کمی متفاوت بود و متوجه شدم که دکه روزنامه فروشی دیگر روزنامه نمی فروشد و کل قفسه های کیوسک خود را به عرضه چیپس و پفک و چای اختصاص داده است. وقتی علت را از متصدی دکه جویا شدم با دلی پُر اشاره کرد که روزنامه فروختن دیگر صرف نمی کند و بدلیل بازخورد پایین در فروش نشریات مکتوب مجبور شده کل کیوسک خود را به اغذیه اختصاص دهد. از آنجایی که زندگی خودم با روزنامه و مجله گره خورده است با دیدن این وضعیت به شدت متاثر شدم. این پایان ماجرا نبود؛ چندی بعد که تصمیم گرفتم پس از مدتی به کتابفروشی نزدیک محله مان سری بزنم؛ متوجه شدم در آن محوطه دیگر کتابفروشی وجود ندارد و بجای آن یک هایپرمارکت شیک و باکلاس احداث شده است!
توسعه ابعاد گوناگونی دارد. در جوامع توسعه یافته پیش از هر چیز می کوشند تا با بررسی دقیق و کارشناسی شده زمینه های رشد خود، موجبات تقویت و پیشرفت عرصه فوق را پدید آورند. حال این توسعه می تواند اقتصادی باشد، اجتماعی باشد یا … یعنی پیش از هر اقدامی ابتدا با سنجش دقیق استعدادهای بالقوه جامعه خود به برنامه ریزی می پردازند.
بدون شک در یک جمع بندی ساده می توان فهمید که زمینه های توسعه فرهنگی در استان گیلان بیش از سایر حوزه ها فراهم است. حتی با وجود در اختیار داشتن پایه های حیاتی کشور در بخش های مختلف کشاورزی و تجاری، هیچ موقع به یک سقف ایده آل در این خصوص نرسیدیم و در حالی که بسیاری از سرمایه ها و اعتبارات صرف این مسائل می شد اما هیچ گاه نتوانست ستونی امن را برای پیشرفت استانمان فراهم کند تا گیلان با آسودگی خاطر و تکیه بر ظرفیت های این حوزه ها مدیریت شود و چرخ آن به گردش در آید.
توجه به مباحث فرهنگی بیش از سایر مناطق در گیلان مغفول ماند در حالی که در جای جای ایران، گیلان را بعنوان یک منطقه فرهنگی با پیشینه و تاریخ غنی می شناسند. سراسر گیلان محل تولد و رشد شاعران، هنرمندان و انسان های بزرگ بسیاری بوده که سهم بزرگی از ظرفیت تولید مفاخر فرهنگی در کشور را بر دوش می کشد.
چنین منطقه ای با این ظرفیت عظیم رشد فرهنگی، بدون معطلی باید تمام هم و غم خود را صرف توجه به مباحث فرهنگی کند. موضوعی که شاید از نظر اولویت سنجی در رده آخرین دغدغه مسئولان استان قرار داشته باشد. البته تنها دولت و مسئولان را نباید در این قضیه مقصر قلمداد کرد و بخش وسیعی از آن به رفتار خود ما باز می گردد. چون مسئولین هم بر مبنای دغدغه های ما برنامه ریزی می کنند و وقتی کتاب و روزنامه خواندن در ته لیست نیازهای روزمره ما قرار دارد؛ دیگر خودتان حسابش را برسید که از ماست که بر ماست و همان طور که پیش تر اشاره شد در همین استان فرهنگ پرور روز به روز دایره توجه به مباحث فرهنگی کوچکتر می شود و دکه روزنامه فروشی بخاطر صرف نکردن هزینه دیگر روزنامه نمی فروشد و کتابفروشی هایمان هم جای خود را به هایپرمارکت و سوپر مارکت می دهند!
ایمان رنجکش
______________________________________________________
پایگاه اطلاع رسانی صبح رانکوه: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
