کشاورزی دیگر جوابگوی نیاز کشاورزان نیست، مردم روستا زمین های خود را به تهرانی ها و اهالی شهرهای دیگر می فروشند. از دل این خرید و فروش ها، ویلاهایی سر بر آورده اند که سهم طبیعت تنها تحمل ضایعات آن ها است.
به گزارش صبح رانکوه ، روزهای تعطیل آخر هفته فرصتی خوبی برای گشت و گذار در دل طبیعت است. به همین دلیل ، مقصد بیشتر گیلانی ها در روزهای اخر هفته روستاهای سر سبز گیلان است. به تدریج روستا گردی به شاخه جدیدی از تورهای گردشگری شرکت های مسافربری تبدیل شده است. اما موضوع این گزارش مربوط به گردشگری و شاخه های آن نیست. روستاهای سبز گیلان به خاطر مزارع و طبیعت بکری که دارند برای گردگشران دلنوازی می کنند و مقصد نهایی بسیاری از مردم خسته از شهرنشینی هستند. اما این روزها یا بهتر گفته شود این سال ها خبری از تمیزی و پاکی این روستاها به گوش نمی رسد. زیبایی بصری که قبلا داشتند امروز دیده نمی شود. مزارع جای خود را به ویلاهای بزرگ داده و امروز روستاهای گیلان طبیعت خود را قربانی ساخت و سازهای بیش از حد کرده اند. اما باز هم موضوع ، ساخت و ساز نیست. بلکه چیزی است که از دل این ساخت و سازها بر طبیعت بی جان روستاها باقی می ماند. نخاله های ساختمانی نفس طبیعت گیلان را گرفته است. محیط زیست این استان همه نوع چالشی را به خود دیده، رودخانه هایش آلوده به فاضلاب و پساب های صنعتی است، از وسعت جنگلش روز به روز دارد کاسته می شود، تغیر کاربری، کشت برنج را در گیلان فلج کرده و خیلی از مشکلات دیگر را به وجود آورده است. شاید در بسیاری از این معضلات، پای دولت گیر باشد و بتوان مقصر اصلی بسیاری از مشکلات زیست محیطی را بر گردن دولت انداخت. اما وجود نخاله های ساختمانی اعم از کیسه های سیمان تا آجر و میله گرد نشان از بی تدبیری مسئولین نیست. در واقع این ناشی از فرهنگ غلط مردم است که ضایعات ساختمانی را زباله نمی دانند.
روستای اباتر صومعه سرا یکی از مناطقی است که در کنار مزارع می توان این ضایعات ساختمانی را به وفور مشاهده کرد. زمانی اهالی روستا چون خود در طبیعت زندگی می کردند، بیشتر دغدغه حفظ محیط زیست داشتند. حداقل محیط روستا تمیزتر از شهرها دیده می شد. یکی از اهالی روستا در این زمینه که چرا این همه نخاله ساختمانی در کنار مزارع و زمین ها وجود دارد به گیلان فردا می گوید: از یک سو مردم شهر از زندگی در شهرهای شلوغ خسته شده اند و به روستاها پناه می برند، از سویی دیگر به دلیل اینکه کشاورزی دیگر جوابگوی نیاز کشاورزان نیست، مردم روستا زمین های خود را به تهرانی ها و اهالی شهرهای دیگر می فروشند. از دل این خرید و فروش ها، ویلاهایی سر بر آورده اند که سهم طبیعت تنها تحمل ضایعات آن ها است.
در واقع همانقدر که ویلا سازی در روستاهای گیلان رشد داشته به همان میزان ورود زباله های ساختمانی هم افزایش داشته است. امروز در بیشتر جاده های گیلان زباله های پلاستیکی و ساختمانی به مقدار خیلی زیادی دیده می شود. در جاده جیرده به دلیل تراکم بالای ساخت و ساز در حاشیه جاده همیشه ضایعات ساختمانی چشم ها را آزار می دهد. در تالاب عینک که یکی از باارزش ترین آب بندان های شهر رشت است شبانه به زباله دان مصالح ساختمانی تبدیل می شود چرا که شب ها این مکان محل دفن زباله های ساختمانی می شود. خیلی از مردم برای اینکه مکان مشخصی برای جمع اوری این گونه ضایعات وجود ندارد براحتی این ضایعات را در حاشیه استخر عینک تخلیه می کنند. روستاهایی که از ازل پاکیزه بودند امروز مزین به زباله های ساختمانی هستند. این زباله ها محصول بی دقتی و بی توجهی سازندگان ویلا و خانه های آدم های خسته از شهر و دود هستند. همین انسان هایی که زندگی در طبیعت را یگانه راه فرار از آلودگی شهرها می دانند خود دست به نابودی طبیعت می زنند.
این روستای بسیار زیبا دارای یک آب بندان چشم نواز است که چشم انداز رویایی به آن روستا بخشیده است. اما با گسترش گردشگری در این منطقه، بسیاری از زمین های این روستا در معرض فروش گذاشته شده اند. طی سال های اخیر روند ویلاسازی در این منطقه به شدت افزایش پیدا کرده و به همان میزان تخلیه زباله های ساختمانی در حاشیه اراضی هم افزایش یافته است. در واقع خودمان نمی دانیم که با فرار از شهر و اسکان در روستاها یا شهرهای کوچک بدون رعایت نکات محیط زیستی داریم به تدریج همان وضعیت نامطلوب شهرها را به روستاها می کشانیم. امروز اگرچه حرف از روستا گردی و برگشت به طبیعت زده می شود اما از ملزوماتی که باعث می شود بین طبیعت و نیاز انسان تعادل برقرار شود چیزی شنیده نمی شود. در حال حاضر شکل خانه های روستاها تماما به مانند خانه های شهری است. یعنی همان شهرنشینان با همان فرهنگ غلط به روستا مهاجرت می کنند و همان ضررهایی را که به شهر می زنند را به روستا هم وارد می کنند.
یکی از مزرعه داران روستای احمد آباد رودسر که سال هاست به کشت برنج مشغول است به گیلان فردا می گوید: از دو سال پیش که قرار است از وسط مزارع جاده ای به موازات ساحل ساخته شود بسیاری از مردم در حال فروش اراضی خود هستند. به گفته این کشاورز مردم زمین های خود را به پولدارها فروختند و آنها هم شروع به ویلاسازی کردند. اما این ساخت و سازها بلای جان طبیعت بیمار روستای احمد آباد شده است. در تمام طول حاشیه مزارع این روستا کیسه های خالی سیمان، و تکه های بلوک و اجر دیده می شود. محمود یکی دیگر از اهالی ان منطقه است که سال ها صیادی می کند. وی که خانه اش محصور شده توسط باغ کیوی است از روند موجود ابراز نارضایتی می کند. این صیاد در این زمینه می گوید: متاسفانه مردم به طبیعت دیگر احترام نمی گذارند. کسانی که در این منطقه ویلاسازی می کنند با رها کردن نخاله های ساختمانیشان دارند در واقع به خودشان ضرر می زنند. این افراد این همه هزینه می کنند که از زیبایی طبیعت استفاده کنند اما با رها کردن زبال های ساختمانی زخم بزرگی بر زیبایی طبیعت می زنند.
ویژگی های جدید روستاها نخاله سازی است. امروز حاشیه مزارع گیلان مکان امنی برای بقای زباله های ساختمانی است. این ویژگی در واقع ناشی از روند رو به افزون تغییر کاربری اراضی گیلان است. روندی که از وسعت مزارع برنج و باغات گیلان کاسته و بر تعداد واحدهای مسکونی و صنعتی افزوده است.روستاها این تنها مأمن انسان از شلوغی و آلودگی شهر، میزبان جدید زباله هایی هستند که همین انسان ها با خود همراه اورده اند./ گیلان فردا