سیب ها، انارها، نارنج ها، تمام میوه ها هدیه ی درختان است به خداوند. گلبرگ های نرگس و یاس و شقایق و اقاقیا و گل محمدی، هدیه ی گیاهان است به خداوند…
ترانه های نسیم و دریا و باران و آبشار و رودخانه ها و پرندگان، هدیه ی طبیعت است به خداوند… و اما هدیه ی انسان چیست؟
می توان گفت: قدم خیرو کار خیری که فقط بخاطر رضای خداوند برمی دارد و انجام می دهد والاترین و گرانبهاترین هدیه ای است که او به خداوند می دهد. خداوند آنرا می پذیرد و بیادگار نگاه میدارد تا در روز موعودی که شاید آمدنش دیر نباشد، به پاداشی در خور، او را بنوازد.
اگر نیک بنگریم و نیک بیندیشیم، تنها در پرتو اخلاص است که ذات انسان ها کمال مطلق را درک می کند و در صیرورتی شگفت، هر لبخند او، هر قطره اشک او، هر ماندن و هر رفتن و هر گفتن و هر خواندن و هر نوشتن و هر گذشتن او، تنها برای خداوند می شود… که زیباترین و ماناترین کارهاست…
آن که خلوص نیت دارد، آن که بی منت می بخشد و ایثار می کند، آن که در هر کار و تصمیم و اقدام، قبل از هر چیز، رضای خداوند را در نظر می گیرد، دست در دست آسمان دارد، و جاودانگی، خلعت زربفتی ست که فرشتگان برای قامت او دوخته اند… وچه فرصتی بهتر از رمضان…
سید رضا سید دانش:
فعال فرهنگی و رسانه‌ای
