زنبیلهای حصیری در گذشته توسط زنان و مردان روستایی گیلان دراندازههای مختلف با کاربردهای متفاوت درست میشد و برای حمل کالاهای خریداری شده در بازار و یا برای جابهجایی بار و مواد کشاورزی مورد استفاده قرار میگرفت اما هم اینک استفاده از زنبیل به دلایل مختلفی کاهش یافته است و جای خود را به انبوهی از کیسههای پلاستیکی داده است که برای طبیعت مضر است.
به گزارش صبح رانکوه به نقل از (ایسنا)،، حصیرها ضمن اینکه زیبا هستند از مواد طبیعی بافته میشوند و به راحتی به طبیعت باز میگردند. در واقع میتوان گفت استفاده از آن نمادی از سنت قدیم گیلان است.
در گذشته، هر خانواده گیلانی که برای خرید به بازار میرفت یک زنبیل داشت. خانمها معمولا با زنبیل به خرید میرفتند و نان، سبزی، شیر و میوه را که میخریدند، درون زنبیل جاسازی میکردند و به کمک آن، همه وسایل را به خانه میآوردند، اما کمکم مصرف زنبیل در اکثر مناطق شهری کاهش چشمگیری یافت.
هم اینک استفاده از زنبیل به دلایل مختلفی کاهش یافته است. به عنوان مثال شکل خرید تغییر کرده است. امروزه اکثر خانوادهها با ماشین به خرید میروند و اکثر مواد مورد نیاز را به جای خرید از یک یا دو مغازه میتوانند در کل بازار تهیه کنند. بخش عمدهای از کاهش مصرف زنبیل به نوع کالای خریداری شده وابسته است. امروزه معمولا خانوارها از کیف خرید، پلاستیک معمولی یکبار مصرف یا سبد چرخدار برای حمل و نقل کالا برای خرید استفاده میکنند.
اما آنچه که در سنتهای خرید بانوان گیلان رو به فراموشی رفته است، استفاده از زنبیلهای حصیری پردوام و قابل بازگشت به محیط زیست است که در گذشته توسط خود زنان گیلانی بافته میشد و اگرچه در حال حاضر در بازارهای گیلان نیز وجود دارد اما استفاده از آنها بیشتر حالت تزئینی به خود گرفته است و بیشتر دوستداران سبک کلاسیک از آن به عنوان دکور در خانههای خود استفاده میکنند، این در حالیست که احیای فرهنگ زنبیلهای حصیری خرید در گیلان و سایر استانها میتواند چالشهای زیست محیطی ناشی از کیسههای خرید پلاستیکی را در دنیا به حداقل برساند.
تمام هدفی که در اجرای قانون ممنوعیت استفاده از کیسههای پلاستیکی در نظر گرفته شده این است که مردم به سمت استفاده از زنبیلها و سبدهای خرید به جای کیسههای پلاستیکی روی بیاورند.
موضوع زباله و بازیافت آن یکی از مباحث مهم شهری است که حجم زیادی از فعالیت مدیران شهری را به خود اختصاص داده است. بازیافت هر کیسه نایلکس پلاستیکی حدود ۳۰۰ سال زمان میبرد اما پلاستیکهای قابل بازیافت ظرف مدت دو سال تجزیه میشوند. هرچند این روزها مسئولان محیط زیست کشور هر از گاهی در میان سخنان خود از استفاده و کاربرد کیسههای تجزیهپذیر حرف میزنند اما تا به حال تاثیر آن در جامعه احساس نشده است.
بشر امروز در دنیایی از کیسههای پلاستیکی زندگی میکند. این کیسهها در هر مکان و فروشگاهی در دسترس هستند و بسیاری از افراد با تنها یک بار استفاده از این کیسهها، آنها را دور میاندازند، اما آیا تا به حال با خود فکر کردهاید که این زبالهها پس از دور انداختن چه سرانجامی پیدا میکنند؟
در کشور ما هم پیوسته مقادیر زیادی لوازم پلاستیکی تولید میشود و این به دلیل داشتن منابع نفتی و تولیدات پتروشیمی فراوان است و از این رو ایران یکی از عمده تولیدکنندگان مواد پلاستیکی به شمار میرود. از طرف دیگر مهمترین دلیلی که سبب استفاده هر چه بیشتر از کیسههای پلاستیکی شده است، قیمت ناچیز آنها در مقایسه با کیسههای پارچهای و کاغذی است، اما از این موضوع غافل نشویم که هزینه جمعآوری، بازیافت و امحاء این مواد و از همه مهمتر زیان و خسارت زیستمحیطی ناشی از پراکندگی آنها در محیط زندگی، غیرقابل محاسبه و بسیار گزاف است.
پلاستیک غیرقابل تجزیه است و کیسههای نایلونی و زباله آن به طور متوسط ۵۰۰ سال در محیط باقی میمانند. کیسههای پلاستیکی به دلیل سبکی وزن، به راحتی به همراه باد همه جا پخش میشوند و بیشتر آنها از دریا و مناطق طبیعی و حفاظت شده سر در میآورند و موجبات آلودگی دریا و خاک و در نهایت محیط زیست را فراهم میکنند و چنانچه این مواد سوزانده شوند، باعث تولید اسید کلریدریک، گاز سمی دیوکسین و در نهایت باعث آلودگی هوا میشوند.
آیا زمان آن نرسیده است که به جای استفاده از نایلون، طبیعت را برای همیشه تزئین زندگیمان کنیم و یاد بگیریم مهمترین ثروت برای فرزندانمان، وجود طبیعت پاک و عاری از زباله است.
انتهای پیام