بافت اجتماعی روستای جیرگوابر :

لازم است با دو کلمه گالش وکلاهی آشنا شویم .

 گا لش:  تعاریف گوناگون دارد

 گالش به گوسفند چران ، بز چران و گاو چران گویند .(چوپان)

به کلیه دامداران ییلاق قشلاق نشین (کوه – گیلان ) .

به ساکنان کوههای البرز از قله درفک دیلمان تا کوههای ساری مازندران را گالش می گویند     (مازندرانی به گالش ، گالوش می گویند )

اهل بزم و رزم ، با نشاط ، مهربان و بسیار خونگرمند . لهجه گالشی بسیار شیرین واصیل  است .لازم به یاد آوریست که موسیقی شرق گیلان فقط در انحصار گالشهاست وهمچنان در حفظ و توسعه آن میکوشند .

شاید بیش از ۹۵درصد گالشهای اشکورکه دامداری را رها کرده اند در کوهپایه های مشرف به جلگه شرق گیلان ساکنند .غالبادارای باغ چای هستند .

 کلاهی : 

 یعنی اهل کلا ( به فتح ک ) کلا یعنی زمین زراعتی همان ساکنان یک جا نشین  البرز از درفک  دیلمان تا مازندران . کلاهی ها اهل زراعت و فنون مختلف بودند ولهجه خاصی داشتنداما اغلب کلاهیها در جلگه برنجکارند .

 ساکنان جیرگوابرمجموعه ای از گالش و کلاهی را تشکیل می دهند . (  بکار بردن فعل گذشته به این دلیل است که دیگر از گالش و کلاهی واز زبان و لهجه آنها چیززیادی  باقی نمانده است به جرات می توان گفت تقریبابیشتربچه های از جیرگوابر رفته امروزه فارسی صحبت می کنند!!!؟؟) . 

  (لازم به یاد آوریست تالشها که ساکنان اکثرا کوههای غرب سفید رود  تا آستارا هستند تقریبا وجه اشتراکی با گالشها ندارند جز در بکار گیری مشترک بعضی کلمات . البته تالشها بیشتر سنن گذشته را حفظ کرده اند . آنها در نوع لباس زبان وسایل مورد استفاده نوع خانه عادات و فرهنگ منحصر به فرد هستند اما کوه نشینان از شرق سفید رود تا حدود ساری به طرز عجیبی در همه موارد وجه اشتراک دارند بجز زبان که از غرب به شرق از گیلکی به مازندرانی تغییر می کند .)